Tijd vliegt voorbij

Op de dag dat Sinterklaas in Nederland is aangekomen, zal ik een poging wagen jullie te verblijden met deze blog, lieve kindertjes. Als het lukt, dan hoor ik het vast wel en zo niet, dan hoor ik er vast niets over. Al zijn kritiekpuntjes altijd welkom, bijvoorbeeld over de lengte van de blog want die zal wel weer de spuigaten uitlopen.

We pakken het verslag op tijdens de busrit naar Montréal, ruim twee weken geleden, toen ik mijn vorige blog heb geschreven. Busritje was prima. Niks mis mee. Tot opeens de WI-FI (voor de oudere lezers: draadloos internet) het niet meer deed. En dan sta je mooi te kijken. Marion was aan het slapen, dus daar zat ik dan. Ze zeggen dat de Canadese natuur de moeite van het uit het raam kijken waard is, maar 6 uur lang naar bomen kijken begint ook te vervelen. Een meevaller was dat de Megabus exact op schema reed, zodoende was het dit keer korter dan mijn vorige busrit naar Montréal met de schoolbus.

Montréal was weer top. We zaten in een hotelletje in de buurt Mont-Royal. Montréal ligt dus in het Franstalige deel van Canada, wat betekent dat ze buiten het echte centrum nauwelijks Engels spreken. In het hotel was dit niet anders. Vroegen ze nog wel of wij Spaans konden (Marc, waar was je?), maar uiteindelijk nog wel meegekregen dat het petit déjeuner tussen acht en tien was. Onze hotelkamer had uitzicht op het pleintje waar ook het metrostation was. Je was dus zo in het centrum. Overdag door de verlate straten geslenterd (er zijn blijkbaar niet veel toeristen die op donderdag- en vrijdagmiddag Montréal gaan verkennen laat staan via een kleine omweg de berg (ook Mont-Royal geheten, verwarrend) beklimmen). Onder meer de haven en het oude gedeelte van Montréal verkend met zijn smalle straatjes en leuke winkeltjes. Elke avond uit eten geweest. Onder meer Sauerkraut mit Bratwurst op, maar ook lasagne bij een Italiaans restaurantje die vrij lastig te vinden was doordat Google Maps mij niet begreep. Gelukkig was daar Marion met haar vrouwelijke intuïtie en had zij wel opgelet de middag ervoor toen we er langs waren gelopen.

Een ander doel van deze trip was om de club binnen te komen met het fantastische uitzicht en de afkeer onder de portiers tegenover ‘verkeerde’ schoenen. Het is gelukt! Marion en ik hadden daar vrijdagavond afgesproken met Jad (een jongen uit Libanon die Marion kende van haar uitwisseling in Londen), zijn huisgenoten en Tiphaine (een van mijn Franse studiegenootjes die dat weekend een vriendin ging opzoeken). Het uitzicht was fenomenaal vanaf de bovenste verdieping van een van de hoogste gebouwen van de stad en de muziek was meer gevarieerd dan in de club waar ik de vorige keer ben geweest in Montréal. Zaterdagmiddag vertrokken we weer richting Hamilton na een paar erg fijne dagen.

De dagen erna moest ik mijn studie weer oppakken en heb ik een aantal colleges bezocht. Daarnaast had ik een midterm voor Managerial Negotiations. Ging best oké, krijg het cijfer dinsdag terug. Woensdag had ik geen colleges en zijn we naar de Niagara Falls gegaan. Na een gemiste overstap, waardoor we twee uur moesten doorbrengen in Downtown Hamilton (en dat is geen pretje, hoe kouder het wordt des te meer zwervers en ander gespuis er rondlopen daar). We waren pas eind van de middag bij de watervallen. Het was koud. Het waaide. En bij de Canadian Falls regende het, wat een aparte gewaarwording was. Net als de mist die rondom de watervallen hing. Doordat hier in Canada de wintertijd ook is ingegaan (een week later dan in Nederland, vraag me niet waarom), werd het vroeg donker en konden we de watervallen met verlichting zien. Dit was erg mooi. Het was overigens nog steeds koud, dus we hebben een restaurantje opgezocht en hebben daarna een poging gedaan de kermiscultuur van Niagara Falls in stand te houden door een spookhuis te bezoeken. Marion vond dit best wel eng, maar ik was de rust zelve. Als Marion anders beweert, moeten jullie haar vooral niet geloven. Geloof mij.

Aangezien Marion vrijdag weer richting Nederland zou vliegen (aaaaaawh), besloten we voor de laatste avond naar Toronto te gaan en een hotelkamer te boeken. Het bleek eerder een suite te zijn. De oppervlakte was namelijk 45m2, verdeeld over de keuken, badkamer, woonkamer, slaapkamer en het balkonnetje. Was een keer wat anders dan een hostel waar je met 8 of 10 man op dezelfde kamer slaapt. Vrijdag Marion afgezet op het vliegveld. Afscheid nemen is nooit leuk, maar we zien elkaar over niet al te lange tijd weer. En toen was het afgelopen met het bezoek.

Diezelfde avond in Toronto gebleven waar een feestje voor de MBA studenten was georganiseerd. Tom, de Noren en de Denen waren er ook en we konden in het appartement van Teresa (een Duits studiegenootje) blijven slapen. Het was een flink contrast om in plaats van in een hotelbed op de grond te moeten slapen met slechts een paar kussens die nog enig comfort boden. Zaterdagavond zijn we naar een basketbalwedstrijd geweest en om de tijd te overbruggen zijn we langs de bioscoop gegaan om de nieuwe James Bond te zien. Vermakelijke film. De NBA wedstrijd was meer een show dan een sportwedstrijd. Een herdenking vooraf met een aantal veteranen uit de Tweede Wereldoorlog, optredens van cheerleaders en er werden continu T-shirts het publiek ingegooid, waar het publiek nogal wild van werd. Rare Canadezen.

Op zondag mocht ik weer eens voetballen. De play-offs waren ondertussen van start gegaan, wat betekent dat er nog acht ploegen in de race waren. De kwartfinale werd meteen redelijk overtuigend door ons gewonnen. 3-0. Morgen vindt de halve finale plaats. We missen echter onze keeper en onze twee beste spelers (nu denken jullie natuurlijk dat ik niet meedoe, maar ik ben de op twee na beste speler en morgen dus de beste speler. Hoop dat jullie mij geloven), dus het zal een pittige wedstrijd worden. Hopelijk plaatsen we ons voor de finale, die dan volgende week zondag zal plaatsvinden.

Deze week stond in het teken van de studie. Onder meer twee presentaties moeten geven. Eentje met onze groep voor Brand Management over de strategie van de Ultimate Fighter Championship (een Amerikaanse vechtsport waarbij zo’n beetje alles mag). Aan de reacties te horen, ging dit niet onaardig. Afgelopen donderdag moest ik me in mijn eentje zien te redden bij het vak Compensation and Reward Systems. Deze presentatie ging over Workplace Wellness (klinkt beter dan de vertaling Welzijn op de Werkvloer). Dit was niet alleen een presentatie, maar moest ook tot een discussie leiden wat gelukkig ook gebeurde. Na afloop stroopwafels uitgedeeld, wat er wellicht mede toe heeft geleid dat ik een score van 80% heb behaald.

Na al dat studeren, wat je ook niet te veel moet doen want dat is voor niemand (en vooral niet voor jezelf) leuk, was het weekend. Donderdagavond met de Nederlandse afvaardiging hier in Hamilton wezen eten. Voor de derde keer en voor de derde keer pasta. Die traditie hebben we mooi in stand gehouden. Gisteren samen met Kristoffer een fietstocht gemaakt, waarbij het voor elkaar kregen in afgezette jachtgebieden terecht te komen. Meer dan twee hertjes hebben we echter niet gezien en aangezien we nog steeds niet langs de gunshop zijn geweest tegenover mijn huis, hadden we weinig keus dan de hertjes te laten gaan. ’s Avonds naar een ijshockeywedstrijd geweest tussen de Hamilton Bulldogs en de Toronto Marlies. Ondanks dat het aantal gevechten tegenviel, was het een prima potje. In het laatste kwart wisten de Bulldogs de score van 3-3 naar 6-3 te krijgen. Ondertussen waren ook hier alle showelementen aanwezig, zoals een partijtje in de rust tussen 30 continu vallende kinderen (lief!), een eetwedstrijd en mascottes die nogal veel energie over leken te hebben en dit ook maar al te graag lieten zien door de plastic wand van het veld te berijden.

Nog drie weken studeren en vanaf 7 december ben ik hiermee klaar. Dan is het nog ruim twee weken voordat ik terug naar Nederland ga. De tijd vliegt hier echt voorbij. De reisplannen voor in december (waarschijnlijk naar Chicago) zijn in de maak, dus er is nog genoeg om naar uit te kijken. En het vooruitzicht om met kerstmis en oud en nieuw weer in Nederland te zijn, is ook fijn.

Groeten!