Laatste blog: verjaardag en Chicago

Laatste blog. Het is genoeg geweest met dat schrijven en jullie zullen het onderhand ook wel gehad hebben met het lezen. Erg tof dat jullie het hebben weten vol te houden tot het bittere eind. Bij deze wil ik jullie dan ook allemaal bedanken en in het bijzonder Michaël van Eerd (het neefje van Jon van Eerd) en Martijn Kersten (de zoon van Paul Kersten) die elke blog een reactie hebben achtergelaten. Deze steun had ik echt nodig, jongens. Ga bijna denken dat we vrienden zijn.

Oké ik ben naar Chicago geweest. Dat was dus best wel leuk. Derde stad van de Verenigde Staten qua inwoneraantal en veel wolkenkrabbers. Het ligt aan een meertje, Obama komt er vandaan en de Chicago Bulls. Meer wist ik er niet vanaf. Vooraf dan. Vergeleken met een stad als New York heeft Chicago ook weinig bekende toeristische bezienswaardigheden. Er is een heel hoge wolkenkrabber, de Willis Tower (tot voor kort heette dit gebouw de Sears Tower), ze beweren zelfs dat dit het grootste gebouw is van Amerika en van het westelijk halfrond. We zijn naar bovengegaan en het uitzicht was prima. We konden best ver kijken, al was het bewolkt. Doordat we eind van de middag gingen, zagen we het letterlijk donker worden en de lichten aangaan. Na een paar uur hadden we het wel gezien en zijn we weer naar beneden gegaan.

Het reisgezelschap bestond uit Scandinaviërs en Tom en ik. Die houden wel van een biertje en dus hebben we een paar biertjes gedronken. Het bier is in de VS veel goedkoper dan in Canada en je kan het zelfs bij de drogist kopen in plaats van dat je naar speciale bierwinkels moet. 1-0 voor de VS! Het hostel is kort geleden geopend en nog erg schoon en er was een gemeenschappelijke ruimte met een pooltafel, een tv, een bank en tafels en stoelen. En een keuken. Ik had een keer gepoold tegen Kristoffer (hij wil graag dat ik zijn naam noem, dus bij deze) en gewonnen en dat terwijl hij mij zat uit te lachen om mijn techniek. Dus heb die Noor ook weer even op zijn plaats gezet. Het hostel was in een hipster buurt (echt iets voor Bente, mijn zusje) met veel leuke winkeltjes, restaurantjes en barretjes. We hoefden dus niet naar het centrum van Chicago, wat wel goed te bereiken was want er lag een metrostation vlakbij ons hostel, als we wilden gaan stappen. Zo zijn we de eerste en laatste avond naar een bar in de buurt gegaan waar live muziek werd gespeeld.

De leukste stapavond was de keer dat we naar de blues bar zijn gegaan. Vier donkere mannen (in de volksmond ook wel negers genoemd) speelden blues muziek. Goeie muziek. En toen kwam er ook nog een vrouw (type Aretha Franklin) bij. Zo’n gezellige dikke. Zodoende werd het er alleen maar beter op. En natuurlijk kwam ‘Sitting at the Dock of the Bay’ ook langs, topnummertje. Dat ze het niet zo nauw met regeltjes nemen, bleek trouwens wel toen we de taxi terug naar ons hostel pakten. We mochten in de kofferbak zitten! En op een andere dag zaten we met vijf man achterin de taxi. Dat was best wel krap. De heenreis naar Chicago duurde trouwens 10 uur maar dat was inclusief 45 minuten aan de grens waar we weer 6 dollar moesten betalen om de VS binnen te komen. Dat was dus langer dan op de terugreis toen we gewoon in de auto konden blijven zitten en niets hoefden te betalen. 1-1!

Verder was er de boon. Dat is een sculptuur (maakt veel duidelijk dit woord) en tegelijkertijd een spiegel. De boon lag in een park. Als je meer wilt lezen over de boon, zie Wikipedia (helaas is er geen pagina over de boon op de Nederlandse Wikipedia dus vandaar bij deze de Engelse --> http://en.wikipedia.org/wiki/Cloud_Gate). Ik zal ook foto’s van de boon op Facebook zetten en foto’s waarin ik mezelf indirect fotografeer door het spiegeleffect van de boon. Genoeg over de boon.

En dan was ik nog jarig vorige week, de dag voor we naar Chicago vertrokken. Maak er een leuke dag van zeggen ze dan. En of ik nog iets bijzonders ging doen. Dat viel wel mee. Ik heb bier gekocht en ben lekker gaan zwemmen. Daarna nog even een saunaatje gepakt. Fijn gecomputerd en twee keer pasta gegeten (nee, geen chocoladepasta Martijn haha). ’s Avonds een aantal vrienden uitgenodigd en toen zijn we nog het nachtleven van Hamilton ingedoken. Had me best prima vermaakt, maar voor je het weet is je verjaardag weer voorbij. En nu ben ik dus 24 jaar oud. Een jaar lang.

En ga ik bijna naar huis. Zondagavond verlaat ik Canada met het vliegtuig. Vlieg samen met Tom en Lieke en toevallig ook met twee Fransen die we kennen van hier. Misschien is het minder toevallig doordat we naar Parijs vliegen. Het vliegtuig vertrekt om 18.55 lokale tijd en als alles goed gaat dan landen we op Charles de Gaulle om 8.05 maandagochtend lokale tijd. Dan moeten we onszelf zien te verplaatsen naar station Gare du Nord waarvandaan om 10.37 de Thalys vertrekt. We komen om 12.26 op het station in Brussel aan waar jullie met zijn allen op mij zullen staan te wachten. Lief!

De laatste dagen in Hamilton staan in het teken van afscheid nemen. Gisterenavond een feest gehad bij Kris de Noor thuis en vanavond een afscheidsdiner (we gaan pizza bestellen heb ik zojuist vernomen, lekker!). Veel mensen zijn al vertrokken of vertrekken dit weekend. Heb een erg fijne tijd gehad hier in Canada en het is toch wel raar dat het dadelijk opeens is afgelopen en je de meeste mensen nooit meer zal zien. Misschien ga ik er zelfs een paar missen. Aan de andere kant kijk ik er ook naar uit om terug naar Nederland te gaan en iedereen weer te zien. Tot snel, allemaal!